Wanneer maak je contact? Écht contact dus? Hoor je echt wat de ander zegt? Vaak zijn we er door alledaagse beslommeringen niet echt bij, waardoor echt contact er niet is. Met echt contact, en dus met alle aandacht is er meer kans op verbinden.
In de eerste paar secondes tijdens een kennismaking heb je al vaak een mening over deze of gene, wat met grote regelmaat een onterechte mening blijkt te zijn.
Verbinding vermindert vooroordelen
In mijn veilige omgeving bij JustMove merk ik dat ik dit veel minder heb, en dat ik meer opensta voor echt contact. Verbinding dus, waardoor ik minder snel een vooroordeel heb. Hoe komt dat nou? Ik heb daar eens even over nagedacht.
Bij JustMove ben ik er voor jullie, mijn sporters. Ik kan er beter voor jullie zijn als ik weet wat voor mens-vlees ik in de kuip heb, en door mij dus oprecht te interesseren voor de ander brengt dat hele leuke gesprekken tot stand en dát levert verbinding op. Die verbinding zorgt ervoor dat ik meer zie dan de eerste indruk.
In mijn privéleven hecht ik ook veel waarde aan verbinding. Ik heb graag vriendschappen, relaties, contacten waarin de gesprekken ook echt ergens over gaan. Al is een avondje bingo in deze tijd met je vriendinnen lachen over onderwerpen die eigenlijk nergens over gaan ook heel fijn. Je laten gaan en je eigenaardigheden blootgeven en daarom kunnen lachen is toch heerlijk.
Een verbond van vertrouwen
Een voorwaarde voor verbinding is vertrouwen. Je vertelt elkaar iets en daar ga je beiden respectvol mee om. Dit zorgt voor een connectie: een verbond zou je het ook kunnen noemen.
Ik denk dat ik wel goed ben in verbinden met mensen. Ik voel wel aan wat kan of niet kan, en als achteraf iemand me zegt dat iets niet gepast is of niet gewaardeerd werd, dan zal ik daar zeker notie van nemen.
Een mooi voorbeeld van een laagdrempelige manier van verbinden is een les op het weiland in de eerste lockdown. Ik neem je even mee.
Het was op een mooie zonnige zaterdagochtend en een groep van 25 mensen had zich gemeld voor een bootcamples. Ik had mijn parkoers uitgezet en tijdens dat uitzetten kreeg ik een baldadige bui- mijn deelnemers herkennen dit wel. Ik had een extra opdracht voor ze: ze moesten zoveel mogelijk informatie vergaren van hun sportende buurman/vrouw. Tijdens de 45 seconde die een oefening duurde moesten ze dus vragen stellen en in gesprek met elkaar. Tussendoor gooide ik vragen op zoals “Wie van de deelnemers heeft er veel verstand van bloemen?” (degene op wie deze vraag betrekking had mocht dan natuurlijk niets zeggen). Een paar vragen later kwam ik dan met “Wie weet er inmiddels wie er in een bloemenwinkel werkt?” Dus ik testte tijdens de bootcampers op hun opgedane kennis van hun medesporters. Dat was echt een heerlijke leuke les met veel verbinding, waarna er nog lekker nagepraat werd. En ik merkte dat de eerste indrukken niet meer golden.
Zo kan sporten dus ook 😊
Een moment van bezinning
Hoe graag we ook willen en hoe goed je misschien ook je best doet, verbinden is in deze tijd met alle maatregelingen niet altijd even gemakkelijk. Misschien is dit wel het moment van bezinning en zijn we ons straks veel meer bewust wat verbinding voor ons betekent. En misschien gaan we er op een andere manier mee om.
Luister en kijk eerst even onderstaand nummer. Daarna ben je weer vrolijk, anders wordt het zo zwaar!
Wil je thuis (want ja , op veel andere plekken komen we nu niet) ook eens oefenen in echt met elkaar in gesprek gaan, dan heb ik hier een superleuke tip voor je:
Maak vragen voor elkaar. Schrijf ze op losse briefjes en geef elkaar om de beurt een briefje met vraag.
Het is heel simpel maar ontzettend leuk en nuttig. Maak er een bijzondere avond/middag van: met je gezin, je partner, je kind, je vrienden en zie wat het jullie oplevert?! Misschien (en eigenlijk weet ik dat wel zeker) voel je je meer verbonden met elkaar.
Er zijn ook heel leuke vragenkaartjes te koop. Ik heb er een aantal bij Eressea in Gouda gekocht.
In verbinding leren we (van elkaar)
Het is al vaak gebeurd dat er na de les bij de koffie in de groep een mooi gesprek op gang komt. Het begint vaak eerst een beetje lacherig en wat gaat dan opeens over in een echt gesprek. Dit gebeurde nog voor de eerste lockdown op zaterdagochtend na het circuit, in een zeer gemêleerde groep.
De eerste gevallen van Corona waren in ons land en velen van ons, onder wie ikzelf, hadden nog geen idee wat ons te wachten stond. Al grappend zei ik “Geef mij maar even 2 weken quarantaine, lekker Netflixen! Heeuurlijk ff niks!” De groep lachte mee, maar daar was de IC-verpleegkundige die mij op mijn vingers tikte en eens even haarfijn vertelde wat er allemaal gaande was. Dat deze mensen ernstig ziek waren en dat het zeker niet allemaal oude mensen waren die op de IC lagen. En daar kwamen de vragen van mij en ook van de anderen. Ik denk dat ik voor iedereen spreek dat dit gesprek ons wakkerschudde, en dat met mij velen hier nog vaak aan teruggedacht hebben.
Verbinding maken met elkaar is niet zo vanzelfsprekend. Het is geen netwerken. Het heeft te maken met jezelf openstellen voor de ander, jezelf daardoor kwetsbaar maken. En dat is altijd spannend.
Ik kan niet wachten tot we weer echt ouderwets met elkaar kunnen sporten, en dat er tijdens voor en na het sporten een mogelijkheid is tot verbinden.
