Een ieder heeft in zijn leven te maken met pijn. Lichamelijk en geestelijk. Die komt, die gaat- en soms gaat die niet over. Maar in alledrie de gevallen kun je sport als medicijn gebruiken. In twee delen wil ik je daar graag meer over vertellen. Vandaag: sport als medicijn voor geestelijke pijn.
Depressie
In Nederland hebben driekwart miljoen mensen last van depressies. Van alle volwassen Nederlanders heeft een op de vijf ooit een depressie gehad. Naast de diagnose ‘depressie’ zijn veel mensen bekend met stemmingsproblemen (“ik voel me down”, “ik heb last van een winterdip” etc.).
Binnen de therapeutische behandeling staat één thema centraal, namelijk ‘activatie’. Activatie is een chique woord voor ‘de patiënt’ in beweging brengen/houden. Het gebruik van antidepressiva is kostbaar en brengt vaak nare bijwerkingen met zich mee, de gezondheidszorg is dan ook druk opzoek naar een middelen die een depressie zouden kunnen voorkomen. De laatste jaren is er groeiende aandacht voor het effect van sport op een depressie.
Sport lijkt preventief te werken met betrekking tot een depressie. Zo blijkt uit werk van Mammen en collega’s dat minimaal 20 – 30 minuten lichaamsbeweging per dag de kans op een depressie aanzienlijk verkleint. Ook lijkt sport te werken als medicijn wanneer iemand al lijdt aan een depressie. Dit lijkt op het eerste gezicht ook logisch gezien het feit dat activatie (in dit geval dus sport) een belangrijk onderdeel is in het genezen van een depressie. Ook onderzoek gedaan aan de Ohio State Universiteit Wexner Medical Center toont dat sporten een positief effect heeft op depressie bij Parkinsonpatiënten (meer dan 50% van Parkinson patiënten lijdt aan een depressie).
Deze bevindingen lijken te pleiten voor de integratie van sport als behandeling tegen een depressie. Sport in combinatie met therapie zou een goede oplossing zijn tegen het gebruik van kostbare en vaak vervelende antidepressiva. In de toekomst zouden sport en psychologie mogelijk een multidisciplinair team kunnen vormen in de behandeling en preventie van depressie.
De hierboven genoemde onderzoeken zijn terug te vinden op internet, en er zijn nog vele andere voorbeelden te vinden. Zie ook deze bron!
Dichtbij: over mij
Maar laat ik het dichtbij mezelf houden en je een voorbeeld geven van mezelf. Ik denk namelijk dat je dan eerder beseft wat sporten ook voor jou kan betekenen en misschien al betekent! Je vindt ’t misschien moeilijk om te geloven, maar ook ik heb daar genoeg voorbeelden van…
Ik denk nu een frons te zien tussen je wenkbrauwen (althans- van diegene die mijn lessen volgen of in het verleden gevolgd hebben). Ik ben namelijk altijd blij en vrolijk, en dat is geen schone schijn!!! Ik ben namelijk verslaafd, verslaafd aan sporten. Dus alleen al het idéé dat ik binnen enkele minuten de endorfine, dopamine en serotonine door mijn lijf voel stromen zorgt ervoor dat ik blij en vrolijk aan de les begin.
Want ik zal never niet, nooit niet mijn pijn, mijn verdriet in de les tonen of delen. Dat hoort ook niet! Je gaat niet sporten om geconfronteerd te worden met het leed van de instructeur. Jij komt sporten om energie te krijgen en gemotiveerd te worden door diegene die voor de groep staat. Dat betekent dat ik verdriet op de achtergrond zet zodra ik de drempel van de sportstudio overstap.
Relativeren
En dat is zo fijn! Het helpt mij te relativeren en door te gaan. Dat is namelijk het belangrijkste wat we kunnen doen: doorgaan. Je kunt niet stoppen, althans die gedachte helpt je niet. Die gedachte helpt mij niet! Misschien is het leuk om dit artikel over “helpende gedachten” te lezen.
Ik heb verdriet, ik maak teleurstellingen mee, ik voel onmacht. Echt! Ik jank, ik schop en ik scheld…
Om een paar dingen te delen: ik heb bijvoorbeeld niet het gezin zoals ik dat voor ogen heb, de financiële toestanden zijn verre van zaligmakend. Ook mijn relaties lopen anders dan gewenst. Ik moet afscheid nemen van mensen die ik helemaal niet kan en wil missen. En natuurlijk is er de onmacht, de frustratie, van nog steeds niet goed te kunnen autorijden 😉
Ik zie ook het verdriet van en bij jullie, mijn deelnemers. Ik zie strijd om me heen die geleverd wordt door jullie, mijn deelnemers en ik voel mee. ECHT!
Ik weet wat niet helpt: thuis op de bank zitten!
Zeker niet als je het moeilijk hebt is zo’n decembermaand nou niet echt de makkelijkste maand. Sporten is mijn medicijn, en dat medicijn deel ik graag. Sport je verdriet, onmacht en ellende eruit. Zeker nu, zeker deze donkere tijd!
Hoe harder ik blèr, hoe harder ik schreeuw, hoe harder ik sport, hoe meer ik verwerk!
Ik heb geleerd dat mensen vergeten wat je zegt, dat mensen vergeten wat je doet, maar dat mensen nooit zullen vergeten welk gevoel je hun geeft.
Maya Angelou