Door Yndia Both
Deze keer is het een iets ander blog dan normaal, want vandaag schrijf ik (Yndia, dochter van Marloes) een blog voor jullie omdat mijn moeder het ontzettend druk heeft met allemaal nieuwe ontwikkelingen.
Helaas ben ik geblesseerd. Ik wil graag met jullie wil delen hoe ik mijn blessure aanpak. Ik ben ontzettend benieuwd hoe jullie het gaan vinden.
Nu over naar het onderwerp waar ik best veel van weet (jammergenoeg), namelijk: blessures! Want die zijn nogal een ding. Ze doen pijn, het duurt lang en echt gelukkig worden we er niet van. Er zijn ontzettend veel verschillende soorten blessures maar er is vaak maar één oplossing voor: rust. Het heeft tijd nodig en bij de ene blessure meer dan de andere.
Oorzaken
Overbelasting
Overbelasting kan grofweg ontstaan door een kortstondige te zware belasting of door een te langdurige lichte belasting. Het is in elk geval een belasting die zodanig is dat het lichaam de gevolgen ervan niet makkelijk kan herstellen. Dit in tegenstelling tot een trainingsprikkel waarbij het lichaam in de rustfase erna niet alleen herstelt, maar zelfs sterker kan worden. Hieronder geef ik een paar voorbeelden. De focus ligt hier speciaal op spieren, maar overbelasting kan ook leiden tot problemen aan pezen, banden en gewrichten enz.
Acute overbelasting
Een acute overbelasting ontstaat door een kortdurende, veel te grote kracht. Je vertilt je (iets wat te zwaar is tillen in een verkeerde houding). Of je gaat sporten zonder warming-up, waarbij de spieren krachten leveren waar ze niet op zijn voorbereid.
Zware belasting en niet-getraind zijn
Als je fanatiek gaat sporten na een periode van inactiviteit, kan dat leiden tot overbelasting. Zeker als je wat ouder bent en nog wel even die prestatie van vroeger denkt neer te zetten. Maar ook een zware klus in de tuin terwijl je dat niet gewend bent kan voor spieren echt te veel zijn.
Zware belasting en te weinig herstel
Na een zware belasting heeft je lichaam een rustperiode nodig om de schade te herstellen en voorraden weer aan te vullen. Als je telkens weer zwaar belast zonder voldoende herstel, dan wordt er meer afgebroken dan opgebouwd. Dit kan gebeuren als je een zwaar lichamelijk beroep hebt, of een te intensief sporttrainingschema hebt.
Fanatiek sporten
Vooral de laatste is heel belangrijk. Voldoende rust. (Hee, schreef mama daar niet al eens iets over?)
Ik ben net hersteld van een blessure van mijn enkel. En dit kwam door heel fanatiek sporten. Ik zit op voetbal en bij deze sport is het heel belangrijk dat je de basis en de techniek goed onder de knie hebt, maar het ligt ook aan de positie waar je speelt. Ik zelf speel in de aanval en als je dan de kans krijgt om te scoren is het logisch dat de tegenpartij alles probeert om dit te voorkomen. Zo word je wel eens onderuit gehaald. Ik heb tijdens de eerste voetbalwedstrijd van het seizoen een beschadiging aan mijn enkelband opgelopen. En ben hier zes weken zoet mee geweest. Ik was niet de enige: er waren nog drie speelsters uit mijn team geblesseerd geraakt tijdens de eerste wedstrijd! Dit geeft ook wel weer aan dat iedereen er gelijk weer te fanatiek voor gaat terwijl je juist rustig zou moeten beginnen.
Ongetraind zijn
In December heb ik met school een hardloopevenement van 10 km. Als ik daaraan mee zou doen zonder enige training daarvoor loop ik ongetwijfeld een blessure op. Je spieren moeten zich ineens heel veel inspannen en dat vinden ze niet fijn als je ze daar niet op hebt getraind. Wil ik echt voorbereid 10 km hardlopen zonder dat mijn spieren dit niet aankunnen, dan zou ik 3 maanden van te voren al moeten beginnen met hardlopen. En dan niet gelijk 10 kilometer, maar opbouwend. Zo train je jezelf en je spieren waardoor je veel minder snel kans hebt op een blessure.
Ik vertelde net al dat ik net hersteld ben van een blessure aan mijn enkelband. Ik heb getraind om mijn enkel weer sterker te maken en had nergens last meer van dus begon met al mijn enthousiasme mijn eerste wedstrijd na mijn blessure te spelen. Met mijn enkel ging het goed, ik had nergens last van alleen moet dat vertrouwen in mijn enkel weer groeien.
Vertrouwen
Ik weet dat ik goed heb getraind, en dat ik het kan. Maar dat kleine stukje vertrouwen blijft een ding. Ik maakte een actie en kreeg de kans om te scoren maar werd onderuitgehaald. Daar lag ik weer. Geen last van mijn enkel maar last van mijn polsen en schouder omdat ik mezelf wilde opvangen zodat ik niet weer op mijn enkel zou vallen. Er werd direct een natte spons opgedaan, en ik dacht dat het wel weer ging. Die adrenaline zit zo hoog dat je de pijn even vergeet. Dus speelde ik door. Na de wedstrijd heb ik wat tegen de pijn ingenomen.
De volgende dag had ik een toernooi van voetbal. Ik had er zin in want ik was klaar met mijn enkelblessure! Maar wel onzeker door de pijn in mijn polsen, de één meer dan de ander. Even doorbijten dacht ik. We hebben ten slotte maar één wissel. Gelijk de eerste wedstrijd was het raak… Ik viel op die pijnlijke pols, en hij werd dik en blauw. Er werd 10 minuten gekoeld om de zwelling tegen te gaan, daarna werd er een zwachtel omheen gedaan voor stevigheid. En hup daar ging ik weer. Tot ik niet meer kon.
En nu zit ik dit te typen met 1 hand, want mijn andere hand ligt in een mitella, met een beschadigde pees/spier. Dat is balen. Maar ook een waarschuwing voor mezelf. Ik wilde te snel, te veel en had onvoldoende vertrouwen in mijn enkel. Nu houd ik goed rust, en volg ik de juiste training voor de ontwikkeling van mijn arm.